چرا پس از رویداد مرگ بزرگ، میلیون‌ها سال طول کشید تا حیات روی زمین احیا شود؟
در پایان دوره‌ی پرمین درحدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، زمین شاهد انقراضی جمعی بود که به نابودی بیش از ۹۰ درصد از گونه‌ها انجامید. در‌‌مقایسه‌‌با دیگر انقراض‌های جمعی، احیای حیات روی زمین پس از این دوره موسوم به «مرگ بزرگ» بسیار آهسته بود. حداقل ده‌میلیون سال طول کشید تا زمین مملو از جمعیت‌های جانوری شود و گوناگونی زیستی خود را بازیابد.
امروزه، دانشمندان به دلایل احتمالی تأخیر در احیای حیات روی زمین پی بردند. گروهی از موجودات کوچک دریایی موسوم به رادیولاریا پس از انقراض جمعی پرمین ناپدید شدند. غیاب آن‌ها باعث تغییراتی در شیمی دریایی شد و زمینه را برای شکل‌گیری نوعی خاک معدنی رس فراهم کرد که کربن‌دی‌اکسید آزاد می‌کرد. انتشار کربن‌دی‌اکسید باعث گرم‌شدن جوّ زمین و اسیدی‌‌شدن اقیانوس‌ها شد؛ به‌همین‌دلیل، احیای حیات روی زمین به‌طول انجامید. دانشمندان مقاله‌ی این پژوهش را ۳ اکتبر در مجله‌ی Nature Geoscience منتشر کردند.
به‌گفته‌ی کلنت باتیل، یکی از مؤلفان پژوهش و استاد علوم محیطی و زمین در دانشگاه اوتاوای کانادا، زمین صدها‌میلیون سال شاهد شدیدترین شرایط محیطی بود. او افزود:
این شرایط نشان می‌دهد که چقدر از چرخه‌های زیست‌زمین‌شیمیایی بی‌‌اطلاع هستیم و چگونه تغییراتی اندک می‌توانند یک سیستم را با سرعت زیادی از حالت تعادل خارج کنند.
رادیولاریا
مدلی از یک جاندار رادیولاریایی در موزه‌ی تاریخ طبیعی اسمیتسونین
زمین نامهربان
باتیل در بخشی از پژوهش پسادکتری خود با زیا مینگ لیو، زمین‌شیمی‌دان دانشگاه کارولینای‌شمالی، همکاری می‌کند. این دو پژوهشگر برای درک تغییرات اقلیم زمین در اواخر دوره‌ی پرمین (۲۹۸٫۹ میلیون تا ۲۵۱٫۹ میلیون سال پیش) و آغاز دوره‌ی تریاس (۲۵۱٫۹ میلیون تا ۲۰۱٫۳ میلیون سال پیش) تلاش کردند. در آن زمان، قاره‌ها به‌شکل خشکی بزرگی موسوم به پانگه‌آ به یکدیگر متصل بودند و سلسله‌آتشفشان‌های عظیم منطقه‌ی سیبری، گازهای گل‌خانه‌ای گرم‌کننده را به جوّ اضافه کردند و احتمالاً بر رویداد انقراض که تقریباً به نابودی همه‌چیز انجامید، تأثیرگذار بودند.
برچسب: ،
